Mensen zijn prestatiegerichte wezens. We willen hard werken. Voor een mooi huis, een grotere auto, een promotie.
Maar als het op de seks aankomt, vinden we eigenlijk dat dit niet nodig zou moeten zijn. We denken vaak dat goede seks vanzelf gaat. Spontaan. Makkelijk. Dat het uittrekken van onze kleren en voelen van elkaars huid, genoeg is voor een bevredigende vrijpartij. Niets is minder waar.
We zullen onszelf óók psychisch bloot moeten geven. Het lef hebben om onze diepste verlangens met elkaar te delen. Want daarin ligt de échte intimiteit: onthullen wie je bent en wat je écht wilt, ongeacht wat een ander daarvan vindt. Dus gewoon durven zeggen dat je vanavond seks wilt hebben in een ‘trashie’ outfit met bijpassende kinky speeltjes. Hij verkleedt als piloot, jij als stewardess.
Dergelijke speelsheid wordt vaak afgedaan als een gebrek aan intimiteit, maar jezelf op momenten durven verliezen in een ander persoon, een ander personage, vergt veel onderling vertrouwen. We vinden onszelf opnieuw uit en nemen risico’s. Zo krijgt de seks een therapeutische kracht.