• Wanneer je als gezin aan tafel zit, in de auto, of op de bank, kun je je kinderen eens vragen waar ze die dag dankbaar voor zijn. Misschien heeft een goede vriend ze aan het lachen gemaakt, of heeft de leraar haar iets nieuws geleerd.
• Als je je kind ’s avonds instopt, sta er dan eens bij stil waar je kind allemaal dankbaar voor zou kunnen zijn in zijn leven. Gewoon samen, al filosoferend. Bijvoorbeeld voor haar gezondheid, haar huis, het eten dat ze eet of alle lieve vrienden om haar heen. Waar ze zo leuk mee speelt.
• Spreek je dankbaarheid uit naar jouw kind. Vertel hem of haar waar je dankbaar voor bent. Bijvoorbeeld voor zijn glimlach, zijn vriendelijkheid en zijn liefdevolle gedrag. Of maak samen eens een wandeling door het bos en vertel hem of haar dan hoe dankbaar je bent voor de mooie wereld om jou heen: al die prachtige wolken in de lucht, of hoe gelukkig je je voelt dat jullie daar samen lopen. In goede gezondheid met zoveel pracht en praal om je heen. Hiermee communiceer je dat het belangrijk is om stil te staan bij de simpele schoonheid van het leven. Als de pracht van een blaadje dat dwarrelt door de lucht, of het geluid van vers krakend sneeuw onder de schoenen. Dit is geen vanzelfsprekendheid. En door hier expliciet bij stil te staan, leren we onze kinderen hier oog voor te hebben en zo dankbaarheid voor te voelen.
• Je kunt jouw kind ook helpen dankbaarheid te ervaren voor gebeurtenissen in zijn of haar leven. Als je kind jaloers is op een vriendinnetje dat een mooie vliegreis maakt, kun je haar wens en gevoelens (zonder oordeel!) verwoorden ‘Je zou zelf ook graag een mooie reis maken. Het lijkt je heel leuk om te vliegen. Je voelt jaloezie op dit moment. En dit is helemaal oke.’ Maar hierna is het heel waardevol om je kind ook te helpen bij het ervaren van andere soort gevoelens. Als blijdschap voor het vriendinnetje. Waarbij we echt de boodschap moeten afgeven dat beide gevoelens naast elkaar kunnen en mogen bestaan. Jaloezie en blijdschap. Kinderen moeten met al hun gevoelens in contact kunnen blijven staan. Maar wanneer we onze kinderen doelbewust leren om hun mindset ook ergens anders op te richten op momenten, geven we ze tools in handen om gevoelens om te buigen.
• Het is eveneens heel waardevol om je kind te laten ervaren wat het uitspreken van dankbaarheid voor een ander betekent. Wanneer jouw kind een familielid bedankt voor een aardig woord, gebaar of cadeau, kan hij ervaren hoe blij hij de ander hiermee maakt. Durft jouw kind dit niet, doe dit dan voor hem. Dwing het niet af. Zo wordt het uitspreken van waardering enkel geassocieerd met iets engs. Iets negatiefs. Met dwang. En schiet het zijn doel totaal voorbij. Als ouder is het helemaal prima om dit op momenten voor jouw kind te doen. En wanneer jouw kind hier dan bij staat, ontdekt het op deze manier toch hoe blij dit de ander maakt. En ervaart hij de kracht van het uitspreken van waardering en dankbaarheid.
  Er zal een dag komen dat hij dit zelf durft, op zijn moment. Wanneer hij hier klaar voor is. Vertrouwen is de sleutel. En verlegenheid is niks mis mee. Helaas zien we het vaak als iets waar ons kind van af moet. Jammer

Ik haal graag even een anekdote aan uit mijn  eigen leven. Mijn neefje kreeg een keer een cadeautje van een volwassen persoon. En hij vond dit cadeautje helemaal niet leuk.  Kinderachtig. En wendde zich tot zijn moeder was hij nu het beste kon doen. Want hij vond het ook zonde om te houden ‘misschien kan hij er iemand anders blij mee maken?’, zei hij. Mijn zus heeft hem toen geadviseerd om transparant te zijn. ‘Ik vind het heel lief dat je aan mij denkt, dat je mij een cadeautje geeft. Het is niet mijn smaak, maar ik vind het wel heel lief.’ Het mooie hieraan vind ik dat een kind hiermee heel dicht bij zichzelf kan blijven en alle gevoelens mag ervaren.