‘’God, ik ben blij dat wij het anders hebben samen.”

Simon slaat het bed open, terwijl Ruth de kussens er vanaf haalt.

“Ja, sneu he, hoe je ze ziet worstelen, die onzekerheid van haar is toch echt opvallend hoor.”

“Ja, ze werken samen alleen maar aan een project! Wat kan hij eraan doen dat hij zo’n knappe collega heeft?’’

‘’Dan zit het al niet goed he, als je daar zo op reageert…’’

‘’Ja, dat denk ik dus ook.’’

Simon gaat liggen en Ruth nestelt zich zoals iedere avond tegen hem aan.

‘’Weet je, ik denk dat de kracht van een goede relatie is dat je alles met elkaar kunt bespreken. Zoals wij. Wij hebben helemaal geen geheimen voor elkaar. Als je iets stoort of ergens mee zit, dan spreken we dit uit..’’

Simon geeft haar een kus op haar voorhoofd. ’’Zo is het schat, maar wij houden dan ook bijzonder veel van elkaar.’’

’Ik voel mij eigenlijk altijd zeker van mezelf bij jou.’’

Simon lacht en knijpt haar vertederend in haar vetrolletje in haar zij.

‘’Schat, waarom knijp je daar? Dit doe je wel vaker de laatste tijd.’’

‘’Hoe bedoel je?’’

‘’Nou dat je wel vaker daarin knijpt? Vind je mij dik geworden ofzo? Ja, maakt niet uit hoor, maar ik vind het wel opvallend.’’

‘’Huh??’’

‘’Vind je mij dik geworden? Zeg het maar gewoon hoor, ik kan het hebben.’’

‘’Nou ja, uh, je eet wel wat meer toch de laatste tijd toch? Ik zag je nog dat ijsje opscheppen, die extra bol.’’

‘’Ja vind je ?’’

‘’Je wordt er toch niet boos van dat ik dit zeg?’’

”Nee hoor. ”  Ruth begint ongemakkelijk te lachen. ‘’Nee tuurlijk niet. Kom op zeg!’’

‘’Zeker weten?’’

‘’Ja, zeker weten! Het is natuurlijk wel een beetje opvallend dat JIJ dit zegt.. Met je buik, die steeds meer ruimte lijkt in te nemen. Je vindt het toch niet erg dat ik dit zeg toch?’’

‘’Och nee, nee nee, je moet alles tegen elkaar kunnen zeggen. Moet kunnen…’’

‘’Ja toch, oh gelukkig. Ruth legt haar hoofd weer op Simons borst.’’

‘’Ja, want ik vind de laatste tijd wel dat je kont wat dikker lijkt te worden.’’

‘’Mijn kont? Hoe bedoel je? Wat dan, mijn kont?’’

‘’Nou, ik vind het niet erg hoor, ik hou sowieso van je, dat weet je.’’

‘’Nee, dat weet ik.. tuurlijk, tuurlijk..’’. Even is het stil. …’’Maar wat bedoel je hier eigenlijk mee te zeggen?’’

‘’Nou, dat je wat meer snoept de laatste tijd. Ik zeg het voor jou hoor.. Voor je gezondheid.’’

‘’Ja, nee, bedankt. Bedankt voor je bezorgdheid!’’

‘’Ik ben zo blij dat we alles tegen elkaar kunnen zeggen.’’

‘’Ja, nog even over die bierbuik. Ik denk dat je daar toch echt iets aan moet doen, ik zeg het voor jou hoor, voor je gezondheid.’’

‘’Begin je nou weer over die bierbuik! Wat kleinzielig, je bent gewoon boos omdat ik het zei van die kont.’’

‘’Nee hoor, ik ben helemaal niet boos. Maar je buik wordt toch dikker? Ja toch?’’

‘’Zeg het gewoon, als je boos bent!’’

‘’Er is NIKS! Hou toch eens op! Simon, vertrouw toch eens wat meer op jezelf!’’

‘’Op mezelf vertrouwen, wat ben je toch een moeilijk mens! Zeg gewoon als er iets op je hart ligt. Dit vind ik zo irritant aan je. Dat ‘niks’. Zwak, heel zwak.’’

‘’Oh ik ben zwak? Vind je dat?’’

‘’Ja!’’

‘’Oh, vind je dat! Man, je durft niet eens tegen je moeder te zeggen dat we niet willen komen met Pasen. Held, bang voor zijn moeder, man je bent 43 jaar!’’

Aha!, Nu komt de aap uit de mouw! Oh, als we dan toch eerlijk tegen elkaar zijn… Waarom zeg je niet tegen Pia, dat je eigenlijk geen zin hebt om iedere maandag naar de bios te gaan??’’

‘’Hoezo? dat durf ik heus wel!’’

‘’Oh ja, vandaar dat je al 2 jaar tegen je zin iedere maandag weg bent.’’

‘’Wat ben je toch een klein miezerig ventje. Gatverredamme. Je kan ook helemaal nergens tegen he. Ik wil dit gesprek nu beëindigen.’’

‘’Prima!‘’

Ruth draait zich om ‘’sukkel’’

Simon draait zich om ‘’trut’’