Sparren met David | Wat is het geheim van levenslange romantiek?

Voor de eerste keer in jaren ben ik terug in Katwijk aan Zee en besluit langs ons bankje te lopen. Dat zoveel herinneringen in mij naar boven haalt. Menig passant zou het waarschijnlijk niet eens opvallen. Het stond aan een rotonde en bood uitzicht op een doodgewone woonwijk. Maar voor mij was het bijzonder. Het was het bankje van mij en mijn opa. Waar we samen vaak zaten als we in Katwijk waren. We maakten kruiswoordpuzzels, hadden gesprekken over hem, over mij, over mijn oma en hun leven samen. Het was ook het bankje waar hij mij vertelde dat hij ongeneeslijk ziek was. Die bewuste maandagmorgen zag ik het in zijn ogen. Zijn zorgen. Zijn verdriet. Hij was oud, maar wilde het leven niet loslaten. Nog niet.

‘Jongen, ik ben er straks niet meer. Dat duurt niet lang meer. Ik heb kanker.’ Ik kon niet veel zeggen op dat moment. En alsof mijn opa dit wist, had hij een klein boompje in zijn hand. ‘Hier jongen, pak eens vast. Plant hem daar maar, naast ons bankje. Dat wordt een grote boom, als ik er straks allang niet meer ben. Dan zit je hier als je oud bent, en dan denk je terug aan ons, hier.’

Ik ben nu 40 en ben terug op onze plek. Maar alles is veranderd. De bank is weg. Er staat een klein betonnen muurtje, wat niet uitkijkt op de boom die we samen geplant hebben. Wellicht is die gekapt, ik weet het niet. De tragiek van de moderne tijd: ons plekje is veranderd in een steriele betonplaat. Mijn herinneringen gelukkig niet.

Ik zie het nog voor mij als de dag van gisteren. Hoe mijn opa met een ondeugend gezicht een kroket voor mij oma uit de muur trok om haar te verrassen, zoals hij dat elke keer deed als we in Katwijk waren. Als dochter van een slagersondernemer was mijn oma gek op kroketten en mijn opa wist dat. Natuurlijk was mijn oma na al die kroketten van de afgelopen decennia allang niet meer verrast, maar iedere keer keek ze nog even verrast en verrukt als de eerste keer. Ze wilde mijn opa blij maken. Echte liefde. Ze waren 66 jaar getrouwd. Een wonder in deze tijd, waarin zoveel huwelijken stranden.

HET GEHEIM?

Wat was hun geheim? En het geheim van al die gelukkige relaties om mij heen? Hoe konden ze zo lang samen zijn, terwijl ze zichtbaar zo verschillend waren. Mijn oma was zo gesloten als een oester en liet nooit het achterste van haar tong zien. Mijn opa was juist heel expressief, en zei meestal gewoon wat hij dacht. Hoe anders ze waren zag je vooral toen hun jongste zoon overleed. Mijn oma trok zich vaak terug in zichzelf. Ze ging dan stiekem de slaapkamer in om daar te huilen. Ze vond het moeilijk om die pijn te delen. Maar mijn opa wist hoe ze was. Hij luisterde dan stilletjes aan haar deur en hoorde haar dan huilen als een beest. Kreten van diepe pijn verlieten haar lichaam.

Ik vraag mij af, hoe moeilijk dat voor mijn opa moet zijn geweest. Toch liet hij haar dat op haar eigen manier verwerken. Opa huilde soms bij mij. Ik probeerde hem dan te troosten door een hand op zijn schouder te leggen. Maar het was een pijn die zo diep van binnen kwam, dat ik mij machteloos voelde. Ik kon de pijn van een vader die zijn kind verliest niet uit hem halen. Hoe graag ik dit ook gewild had op dat moment.

Mijn opa en oma hebben na zijn dood er samen het beste van proberen te maken. Hun huwelijk overleefde het. Het geheim van mijn opa en oma, was dat ze feilloos van elkaar wisten waar ze van hielden en wat ze belangrijk vonden; als echte bondgenoten, vrienden, die elkaars pijn en angsten door een door kenden. Als ik weer eens op de flat van mijn opa en oma was, zag ik hoe goed zij op elkaar waren afgestemd. Het zat in kleine dingen.

Zo herinner ik me nog goed de invoer van de euro. Dit moet voor veel ouderen een kriem zijn geweest. Oma vond het spannend om af te rekenen bij de kassa. Ze zei het niet met zoveel woorden, maar opa kon het aan haar zien. Hij nam haar dan liefdevol de boodschappen uit handen en rekende zelf af. Zonder haar verder te beschamen. Oma was dan zichtbaar vertederd.

’s Avonds kropen ze bij elkaar op de bank om samen een aflevering ‘Neighbours’ te bekijken. Dan moesten ze vaak hartstochtelijk lachen om het soms onnozele gedrag van Harold uit de serie. ‘Net jij’ zei mijn oma dan voor de grap tegen opa. Ze namen dit soort kleine momenten nooit voor lief. Opa kocht ’s morgens al tompoezen bij bakkerij Stoepje, die hij op de verwarming legde om te ontdooien. Tijdens hun favoriete serie, konden zij die dan lekker samen oppeuzelen. Opa vond het heerlijk om te zien, hoe oma zat te genieten.

Heb lief als nooit tevoren

Theatershow
Dichterbij

DIE KLEINE MOMENTEN

Opa en oma hebben mij laten zien wat echte onvervalste liefde is. Ze hebben mij geleerd dat romantiek hem zit in die kleine momenten: die kleine verzoekjes om elkaars aandacht, humor, affectie en steun. Het zit hem in kleine dingen, zoals een knipoog of een glimlach, een hand op je schouder. Die kleine momentjes waarop jouw partner je eigenlijk de kans geeft om te laten zien, dat hij/zij voor jou bestaat. Kleine momentjes zoals wanneer jullie samen boodschappen doen, en zij jou vraagt of de boter thuis op is. In plaats van een ongeïnteresseerde reactie, kun je je tot haar richten, en met jouw hele lichaamshouding laten merken, dat die vraag ook belangrijk is voor jou…gewoon omdat die belangrijk is voor haar. ‘Ik weet het niet zeker, laten we er voor de zekerheid maar één meenemen’.

Romantiek is dat je samen die momentjes niet voor lief neemt en je ten volle bewust bent van hun kracht. Om een geweldige relatie op te bouwen. Ze zijn belangrijker dan een dure vakantie op de Bahama’s, een chic etentje in een vijfsterren restaurant, of een duur horloge dat je haar geeft. Je bouwt ermee aan de kracht en passie binnen jullie huwelijk. Het gaat erom dat je je tot elkaar richt, in plaats van je van elkaar af te wenden. Uit de statistieken blijkt dat indien een stel 86 % van dit soort kleine momenten effectief aangrijpt, ze na 6 jaar nog steeds getrouwd zullen zijn. Indien er slechts in 33 % wordt gereageerd, is de kan 95 % dat ze na 6 jaar gescheiden zijn. Zo belangrijk is het dus om goed op elkaar af te stemmen.

WAT (KLEINE) TIPS

Heb dus oog voor die momenten waarop je partner een verzoek heeft voor aandacht. Als je op elkaar reageert, en op elkaar afgestemd bent, dan leer je elkaar echt kennen. Dat je weet wat de ander denkt, wat de ander voelt, wat hij/zij belangrijk vindt. Wat haar wensen, dromen en angsten zijn. En kan je de onvermijdelijke stormen en aardverschuivingen van het leven aan.

Oefen daarom in actief luisteren, zonder te oordelen of met allerlei (goed bedoelde) adviezen te komen. Toon vooral begrip. Laat in jouw lichaamshouding merken dat je echt luistert en meebeweegt. Een simpel zinnetje als ‘ik begrijp waarom je je zo voelt’ of ‘ik vind dat ook moeilijk’ verricht wonderen. Laat merken dat je je partner zal steunen, ook al ben je het inhoudelijk niet altijd met hem/haar eens. Het gaat erom dat je je tot elkaar richt, in plaats van je van elkaar af te wenden. Door de kleine momenten te koesteren, krijg je verbinding, vertrouwen en een bevredigend seksleven.

Kom naar theatershow “Dichterbij”. De magische productie over de liefde die met niets te vergelijken is.

Jij wilt dolgraag die diepe verbondenheid voelen met je geliefde. Elkaar écht begrijpen. Liefdevol communiceren. Gewoon plezier hebben met elkaar. 

Welkom bij ‘Dichterbij’. De veelgeprezen theatershow die al tienduizenden (!) stellen én singles heeft geholpen aan die mooie relatie. Waar psychologen en theatermakers 6 jaar aan hebben gewerkt.  Zodat jij als nooit tevoren ervaart hoe je de liefde krijgt waarnaar je verlangt. Tijdens een prachtige avond uit in het theater.

Herkenbaar, hilarisch en ontroerend… Een frisse wind door theaterland. Met wie ga jij?

Andere artikelen:

BLIJF OOK OP DE HOOGTE

Wil je vaker relatietips ontvangen? Kom erbij!

Psychologieintheater

Het beste van psychologie, in theater.

contact